Επώνυμα του παρελθόντος-Κύθηρα,1671

Παρακάτω παραθέτω τα ονόματα των Κυθηρίων που υπέγραψαν το 1671 την αίτηση για αποστολή σιτηρών στο νησί από τη Βενετία, αφού μετά από πέντε χρόνια αφορίας η σίτιση τους είχε φτάσει σε δραματικό σημείο.

Μηνάς Κορωναίος

Μανουήλ Λογοθέτης

Δημήτρης Καλίγερος

Μιχάλης Μαζαράκης

Βασίλης Κληματαράς

Δημήτρης Κληματαράς

Μανόλης Φαρδούλης

Βασίλης Πρινέας

Γεώργης Μεγαλοκονόμος

Ιερώνυμος Μαγουλάς

Θεοδωρής Ψαρός

Κωστής Καρύδης

Μανόλης Καρύδης

Ιωάννης Στρατηγός

Θοδωρής Μεγαλοκονόμος

Μανόλης Στρατηγός

Θανάσης Καρύδης

Μιχάλης Λευτέρης

Ιωάννης Σάμιος

Γεώργιος Κυριάκης

Θεοφάνης Σεμιτέκολος

Θεοδωρής Κασιμάτης

Θεόδωρος Μασσέλος

Γεώργης Στάθης

Μανόλης Καλίγερος

Μηνάς Πουλακάς

Μάρκος Κοντολέος

Μιχαήλ Καστρίσος

Ενδιαφέρον είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα επίθετα τα βρίσκουμε ακόμα στα Κύθηρα, και αυτά είναι τα : Κορωναίος, Λογοθέτης, Καλλίγερος, Μαζαράκης, Φαρδουλής, Πρινέας, Μεγαλοκονόμος, Μαγουλάς, Λευθέρης, Σάμιος, Σεμιτέκολος, Κασιμάτης, Μασσέλος, Στάθης, Κοντολέων, Καστρίσιος, δηλαδή δεν επιβίωσαν στα Κύθηρα τα επώνυμα : Κληματάρας, Ψαρός, Καρύδης, Στρατηγός, Κυριάκης και Πουλακάς.

Θεώρησα ενδιαφέρον να παραθέσω την έκκληση προς τη Βενετία, όπως αυτή γράφτηκε ακριβώς, τον Ιούλιο του 1671 από τους απεγνωσμένους Τσιριγώτες:

«Μεγαλευοτάτε μας πρηντζηπε, εμείς τα πτοχα ποπολα του Τζηριγου με τα δάκρια ης τα ματηα ερχομεστα με τα γονατα ης τη γήν με την κεφαλήν κληνοντας να ζητηξομεν ελεημοσύνη, επιδή και να ηνε πέντε χρονη σιμερο οπού αστοχησε η σπορά μας και δεν εκαμε της σπόρους κι ας να πλεροσομε το δικέομα της γαληνοτάτης μας αφεντήας και ανκαλά των περασμενον κερό. Οντες ήτονε η αρμάδα ης ετουτα τα μερη, αιδαρηστησα(σ.βοήθησαν) τα πτοχά με τα σολδία ωπου απομηνασι εις τον τόπο, εδα ηνε διο χρονη ουδέ τορνέσι δε βρησκετε πλεω ουδε καρπο να σπερνομε και μολον απου ερχετε από άλους τόπους δεν εχοντας μοδο να ντο αγοράσομε μένουσι από χρόνο ος χρόνο ασπορα τα χοραφυα και αστοχήσοντας και εκηνα απου εσπάρθησα, και πολοτατη εμησέψασι δια να φυγουσι τον θανατον της πηνας και ημεστα ης ένα κηνδηνο ανεπηστευτο, διατη πολη κάμουσι από τα δα απου ηνε ο μηνας ο αλοναρης να φασι ψομή τεσερες και έξε μέρες, εμης περό οπου πλεο καλιο έχομε να αποθάνομε από την πηνα παρα να φυγομε από τζη ανκαλες και κηβέρνησες ενού πρηντζήπου τόσο γληκοτάτου, ος καθός και ης τη βέρα εσταθημα φηδελησιμη, έτζη εδα ης την πήνα ερχομεστα να ζητηξομε ηποκλητή να μας επεψης στάρη το γληγορέτερο έως τον μηνα τον Ωκτομβριο να φαμε και να σπιρομε τα χοραφυα μας για να ντο γιαγηρομε πάλη ης το νέο, ος καθός μας το εδοκε και οπέρησι ο αφεντης πρεβεδορος Γιακομος Λουρηδάνος, οπού οσά κηρής ηγαπιμένος μας εκηβέρνησε μετα κηνο το οληγο οπού του ηρθε οπερησι και εζησε πολά φτοχά από το θάνατο απου ο θεώς να ντου το πλεροσι και αποθέτοντας ης το σκεπο της γαληνοτάτης μας εφεντήας της ελπίδες μας, την ζοη τον πεδιο μας και την εδικη μας με το τελος ζητουμεν ελεημοσύνη:

Ακολουθούν οι υπογραφές

…»

----------------------------------------------------------------

Πηγή: Ι. Δ. Ψαρά, Πείνα στα Κύθηρα (1666-1673), Ελληνικά, τ.38, σελ.67-81, Θεσσαλονίκη, 1987